Gelukkig nieuwjaar!

16 oktober 2016 - Brikama, Gambia

Maandag was een rustige dag op stage. Erg lang moeten wachten en uiteindelijk maar vier patiënten op een dag gehad. Wel de eerste potentiële tuberculosepatiënt gehad. Heel gek hoe ze daar hier mee omgaan. Er wordt helemaal niks aan bescherming van jezelf en andere patiënten gedaan terwijl tuberculose mega besmettelijk is. Na het onderzoek werd de patiënt met rolstoel en al de gang weer op gerold. Marinke en ik besloten om in de avond voor het eten te zorgen. We gingen veel te laat naar de markt, waardoor het al bijna donker was toen we daar aankwamen. Superblij dat we in een steegje wat groentes gevonden hadden voor onze omeletten. Toen we nog iets verder liepen kwam er een heerlijke aromalucht voorbij en werden mijn voeten ineens nat. Of het nou schijt of pis was, dat weet ik niet. Maar de plas rondom een put verklaarde wel dat het in ieder geval afkomstig was uit het riool. Op de weg tussen de markt en ons huisje staat het allemaal helemaal vol met vrouwen die eieren en pinda’s willen verkopen. Met onze zelfkennis leek het verstandig om de eieren pas zo laat mogelijk te kopen, omdat anders de helft kapot zou gaan onderweg. Maar je raad het al, het was alweer veel te laat en alle vrouwen waren al weg. We zijn maar de hutjes langsgelopen om overal om eieren te vragen. Toen ik bij 2 (niet Engels sprekende) vrouwen een kip die een ei legt na ging doen hadden we beet en wezen zij ons de weg waar we de eieren konden halen. Wel heerlijk gegeten! Toen ik voor het slapen gaan onder de douche stond en uitgebreid mijn voeten schoon stond te schrobben viel volgens routine de stroom weer eens uit. Gelukkig schreeuwde Suzan dat als ik de deur open zou doen ze vanuit haar bed wel kon bijschijnen met haar hoofdlamp. Zo kon ik dus toch nog fris en fruitig mijn bed in duiken.

Een gelukkig nieuwjaar allemaal! Het islamitisch nieuwjaar ging vandaag van start waardoor wij een dagje vrij hadden. We waren bij Mamadi uitgenodigd om daar feest te vieren. Dus wij weer onze Gambiaanse outfits uit de koffer gehaald en waren voor het ontbijt al bij Mamadi. Tapalapa met chocoladepasta gegeten. Smaakte me niet echt, maar ach daar wen ik ondertussen wel een beetje aan. Hierna gingen we bidden om om vergevenis te vragen van alle zonden van afgelopen jaar. Met zijn allen opgepropt op matjes. De mannen met de soort priester vooraan en de vrouwen met de kinderen achteraan. Ik verstond er niks van, maar een houten kont verder stond ineens iedereen op om geld te brengen naar de man die het bidden leidde. Geen idee waar het voor was, maar ik heb ook maar wat dalassi’s gegeven. Hierna stond iedereen op om elkaar de handen te schudden. Verder was het feest helemaal niet zo groot als dat ik verwacht had. We hebben wel gezellig even met zijn allen gezeten en een rondleiding gehad door Mamadi zijn huis. Heel bijzonder om dat zo mee te maken en te zien. Nadat mijn vlecht uit mn haren getrokken was door de kinderen en ze mijn haren lekker door de war hadden gekamd was het de beurt van de vrouwen om aan onze haren te gaan zitten. Vlechten die zo strak erin gingen dat mijn haren ook gelijk een verdunningskuur hebben gehad. Een nieuwe stof gekocht om een kort jurkje van te laten maken. Gelijk maten op laten meten en ben benieuwd of dit wat gaat worden. Als lunch stond er Benachin op het menu. Lekkere kip en rijst met een smaakje. Best lekker. Eerste pad ook gespot in onze tuin en zoals de meesten wel weten ben ik doodsbang voor die beesten… De rest van de groep zei dat ze er al veel in de tuin gezien hebben. Nu loop ik ’s avonds dus nooit meer zonder zaklamp naar buiten.

Woensdag was een drukke dag in het ziekenhuis. Veel patiënten en ook twee kindjes met een gebroken been gefotografeerd waarvan de operatie niet goed uitgevoerd was. Het was best een zware dag. Het besef komt steeds meer dat het heel moeilijk is om kennis over te brengen en daadwerkelijk dingen te kunnen veranderen. Bij iedere patiënt weer merk ik dat er te veel onnodige straling op de patiënt afgevuurd wordt. Veel te snel wordt een van de ouders bij een kind gezet als deze het niet fijn vind om alleen te zijn. Ik zorg er dan wel altijd voor dat ze een loodschort om krijgen, maar toch… ’s Middags de was gedaan met ons nieuwe wasbord. Wat een luxe dat we dat ding gekocht hebben. Veel minder zwaar. Vegetarisch gegeten, lekker veel groenten. Heerlijkk! Daarna met Sam een mega grote afwas gedaan waar we echt lang mee bezig waren. Ik heb na mijn werk dus eigenlijk alleen maar gewassen.

Donderdag was pas echt een indrukwekkende dag op stage. Een onderzoek gezien van de eileiders en de baarmoeder. Heel interessant, vooral omdat ik zoiets ook in Nederland nog nooit gezien had. Aan de patiënt was te zien dat het een heel pijnlijk onderzoek was. Ik zal jullie de details besparen. Het gekke vind ik om te zien dat er veel moeite gedaan wordt om te proberen om op een hygiënische manier te werken, maar er eigenlijk te weinig kennis is om dit echt te doen. De eendenbek en andere materialen lagen bij de andere patiënten nog bebloed in de hoek van de kamer en werden pas schoongemaakt toen er even geen patiënten meer waren. Eerst onder de kraan, beetje desinfecteermiddel er overheen wat hierna weer terug in de fles werd gegooid. Jakkie, het is geen wonderspul! Daarna werden de materialen gelukkig wel gesteriliseerd voordat ze bij een andere patiënt gebruikt werden. Een andere patiënt was zo dun en zijn been stond zo scheef dat je ook wel zonder röntgenfoto kon zien hoe het gebroken was. En nadat de foto ontwikkeld was zag ik dat zijn bovenbeen precies gebroken was als hoe ik al dacht. Na het werk ben ik doorgereisd naar poco loco (strandtent) waar we met zijn allen hadden afgesproken om het ‘weekend’ te vieren. Onderweg raakte ik in gesprek met de ober van een hotel naast poco loco en hij nodigde ons uit om daar te komen zwemmen. Dat hebben we maar gedaan en daarna gegeten bij een Nederlands restaurant wat ook naast poco loco en Djembe (het hotel) zat. Een heerlijke Nederlandse kipsaté op en de Gambianen een frikandel speciaal laten proeven.

Vrijdag is de dag van ons gezamenlijke project. We hebben besloten om dit bij Anna’s nursery school uit te voeren. Eerst maar eens een beetje gebrainstormd over wat we willen en kunnen betekenen voor haar. We gaan bekijken hoe haar school aan de voorwaarden kan voldoen om een officiële school te worden. Ze heeft hier nog een bepaalde tijd voor en anders moet ze de boel sluiten. Volgende week ga ik met een deel van de groep naar haar school toe om te kijken hoe het er daar aan toe gaat en op wat voor manier wij haar zouden kunnen ondersteunen. Na de vergadering ben ik met Suzan, Sam en Marinke weer naar het zwembad gegaan om een beetje te relaxen. ’s Avonds zijn we bij Amadou wezen eten. Er waren ook twee andere Nederlandse meisjes die net aangekomen zijn en een maand op de college werken en wonen. We zijn ook eindelijk een keer op stap gegaan hier. Hilarisch was het! Piet piraat gezongen in een Gambiaanse salsa bar. Ik was op safe gekleed met mijn lange wijde rok aan wat uiteindelijk wel heel erg afstak tegen alle halfnaakte mensen die daar liepen. Paul had letterlijk alle vrouwen aan zijn broek hangen. Mamadi nam ons mee naar de club Aquarius. Bijna precies het logo van de sportdrank en vanbinnen ziet het er heel mooi uit en lijkt het niet meer dat je in Afrika bent. Uiteindelijk in de taxi in slaap gevallen. Halverwege leek het ons toch wel handig om wakker te blijven bij de controle’s. Twee blanken slapend achterin lijkt al snel alsof we gedrogeerd zijn. Mamadi wilde graag nog doorfeesten tot de volgende morgen dus die bleef nog even hangen bij de controlepost…

Zaterdag hebben we eerst lekker uitgeslapen. Verder heel lang gewacht tot we eindelijk naar het strand zouden gaan in de middag. ’s Avonds een soort 30 seconds gedaan wat echt supergrappig was en helemaal onder gepist en gescheten door de vleermuizen/vleerhonden die bij ons in de tuin leven. Dus aan het einde van de avond stonk ik echt naar grot. (Herinnerde me aan de vakanties van vroeger als we een grot gingen bezoeken.)

Zondag zouden we eindelijk weer eens wat gaan doen. We zouden naar monkey forest gaan, maar Marinke voelde zich niet lekker dus besloten we toch maar weer naar het strand gegaan. Eerst zijn we nog over de craft market gelopen. Een marktje met allemaal handgemaakte beeldjes, tassen en armbandjes. Echt heel erg mooi allemaal. We wilden gaan zwemmen bij het senegambia beach hotel. Super dik hotel met alles erop en eraan. Als pap en mam in November komen verblijven ze in dat hotel. Het mindere aan het hotel vond ik dat het wel echt heel erg toeristisch is, maar het is wel echt een ontzettend mooi hotel. Toch nog onze aapjes gezien, die liepen daar gewoon los in de tuin. Kwam ook nog wel wat andere beesten tegen daar in de tuin, maar als ik dat nu opschrijf dan denk ik dat mama niet meer durft te komen. Ze vroegen 200 D voor de entree voor het zwembad. Het lag propvol en ook al is het eigenlijk maar vier euro, toch vonden wij het wel erg duur voor de tijd die we nog hadden en de Gambiaanse begrippen. Op het strand besloten Sas en ik dat we maar eens moesten gaan sporten. Toen we een stuk gingen rennen besloten we door de zee terug te gaan. Zo’n strak plan was dat ook weer niet, ik viel ineens een stuk naar beneden en kwam met mijn grote teen op een soort rots. En het begon me toch te bloeden. Bleken uiteindelijk 5 sneeën in te zitten, maar gelukkig niet zo diep dus met een beetje ontsmetten en een pleister is het nu prima aan het genezen.

1 Reactie

  1. Elly:
    20 november 2016
    Hoi Marieke
    Wat leuk om zo wat van je de zie en te lezen.
    Je ziet er goed en stralend uit, wel in je element.
    Geniet er van en alle goeds.
    O, ja en nog de beste wensen.
    Kus van Elly